İnsan dünyası hayallerle
çevrilidir. Gözlerimiz önce hayali görür, sonra gerçeği… Tabi birebir hayal
ettiklerimizin olması bazen mümkün olmasa da hayal etmekten vazgeçmeyiz. Hayal
ederiz ve gerçekleşmesi için uğraşırız. Sırası neden böyledir bilinmez ama
gerçekler hayallerden bizi alıkoyabilir mi? Önce büyümeyi hayal ederiz, sonra
okulu bitirmeyi, iş bulmayı evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı… Tersinden
düşünürsek hayatı; ozaman bu hayal olmaz belki gerçekte olmaz…
Gerçeklik; varlığını inkar
edemediğimiz şeydir aslında. Peki hayal gücünün varlığını reddedebilir miyiz? Bence
edemeyiz. O zaman hayaller aslında gerçektir diyebiliriz. İnsanı insan yapan düşünceleri, gördükleri ve
hayalleridir. Gerçeklik bundan sonra başlar.
Düşünü ki karşınızda biri var.
Herşeye kızan, dur yapma dokunma diyen biri… Sizi dinlemek yerine, kendi sesini
duyan birine nasıl duyurabilirdiniz sesinizi?
Bizler sınır koyma konusunda
ustayız. Duvar örme, dinlememe ve empati kurmama konusunda. Belki yerden göğe
kadar haklı bulabiliriz kendimizi… Hayallerde işte bu noktadan sonra gerçeklikten
kopuyor. Çocukların kurduğu hayalleri tahmin etmek o kadar zor değil. Sadece
tek başına kurduğu oyunu bile izleseniz dünyalarında neler yaşadıklarını
anlamak o kadar kolayki…
Kendimize göre bakarsak hayatın
sadece kendimize ait tarafını görürüz. Ama bizim dışımızda başka hayatların
varlığını kabul etmek gerek. Bir de anneyseniz eğer, hayatın sadece çocuğunuzun
tarafından görürsünüz. Bu benim içinde aynı. Tüm anneler içinde böyle.. Bizde
zaten kuruduğumuz hayallerin peşinden giderek bu noktalara gelmedik mi?
Albert Einstein “hayal gücü
bilgiden önemlidir” demiş. Çocuklarımıza da tıpkı bize öğretildiği gibi boş
hayaller peşinde koşmamasını, hayallerin karın doyurmadığı ve hayatın acımasız
gerçeklerle dolu olduğunu öğretiyoruz. Elbette bunlar yanlış değil. Ama bu
şekilde onların çocukluktan gelen mucizelerine baştan engel olmuş oluyoruz.
İstiyoruz ki okunsunlar, meslek sahibi olsunlar iyi yerlere gelsinler.. Bunda
yanlış olan bir şey yok. Sadece burda eksik bir şey var… Hayal etmeden, gerçeklik
yaşanmaz. Ne kadar büyük ve geniş bir hayal gücümüz var ise bence o kadar
gerçekleştirebilecek gücümüz olacaktır. Çocuklarımızın hayallerine sınır koymayalım
ki, kendi hayatlarını kendileri belirleyebilsinler… Biz sadece yanlarında olup,
destek olalım, varlığımızın farkında olmaları kendilerine güvenmek için yeterli
olacaktır.
Wow bir ara beynim durur gibi oldu ama yine de okumaktan kendimi alıkoyamadım O_o Çok mantıklı ve çok doğru şeyler aslında yazdıklarınız ama okuyana kadar farkındalık oluşmamıştı :))
YanıtlaSilTeşekkürler
YanıtlaSilÇok güzel bir düşünce. Sanki çocuklar dünyanız olmuş, yani çocuğunuzdan giderek, tüm çocuklara iyilik ediyorsunuz aslında. Sizi tanıtmamız gerekiyor. Daha sık geleceğim canım. Sevgiler
YanıtlaSilve iyi geceler kızım :)
İyi Dilekleriniz için teşekkür ederim.
YanıtlaSil